Vandaag herdenk ik de bruutheid die mensen elkaar aandeden – en nog steeds aandoen.

Tijdens de stilte denk ik aan veel. Bijvoorbeeld hoe bijzonder het is dat ik veilig thuis kan herdenken, met mijn familie, na het avondeten. Ook dat is niet vanzelfsprekend.

Ik denk aan genocides: het uitroeien van nationale, etnische of religieuze groepen. En aan het kwaad dat mensen elkaar aandoen – doden, martelen, geestelijk breken.

Uiteraard ben ik opgegroeid met de verhalen uit de Tweede Wereldoorlog. Door mijn Indische achtergrond ben ik ook opgegroeid met verhalen over de onderdrukking in de koloniale tijd en de wreedheden die hier plaatsvonden. Niet te vergeten het militair ingrijpen in Indonesië (vanaf 1947) door Nederland om de kolonie terug te veroveren. Oorlogen die zijn sporen achterlaten bij velen. Toen maar ook nu nog steeds, generaties later.

Tijdens de stilte hoop en bid ik voor liefde – als bescherming tegen zulke bruutheid. En dat het leed ooit minder wordt.

Waar ik woon in Nederland en in Europa (met nadruk in Oekraïne). In Azië (en dus ook Rusland). De vreselijke oorlogen in het Midden-Oosten, met name die in de Gazastrook waarbij het geweld zich richt op volken en uithongering plaatsvindt. In Afrika (onder andere Soedan) en eigenlijk over de hele wereld.

De herdenking zijn twee minuten waarbij ik aan pijn en vrede denk. Waarbij ik me ook elke keer weer besef dat de vrijheid waarin ik leef niet vanzelfsprekend is. Een veel gehoorde reden om stil te zijn tijdens de Dodenherdenking.

Zelf blijf ik vaak nog even denken aan de pijn die nodig is om deze vrede te behouden. Want het lijkt steeds minder vanzelfsprekend te zijn. Welke offers kan en ben ik bereid te brengen voor vrede als dit nodig is? Het antwoord dat ik tot nu toe heb gevonden: “Ik weet het niet want het ligt eraan wat de situatie is. Ik hoop dat ik dan hetgeen doe waar ik later van zeg: Dat was het juiste om te doen.”.

Hopelijk komt het nog even niet zo ver en blijft het bij herdenken…

De provincie Utrecht waar ik woon vind ik een mooie provincie. Jouw provincie waarschijnlijk ook, een provincie waar we veel vrijheden hebben. We mogen zelf kiezen welk geloof we hebben, welke nieuwssite we lezen, met wie we een relatie hebben en wat we stemmen. Hier moeten we zuinig op zijn. Ik hoop daarom van harte dat je gebruik maakt van deze democratische vrijheid en nog gaat stemmen of al hebt gestemd.

Als je in de provincie Utrecht woont mag je ook op mij stemmen! Als kandidaat 14 namens de Partij van de Arbeid. Waarom heb ik mij aangemeld als kandidaat?

Ik vind dat de provincie onderwerpen sociaal moet aanpakken. Niet alleen de uitkomst moet sociaal zijn, ook de weg ernaartoe. Luister naar de mensen uit onze provincie, betrek bewoners bij het maken van plannen. Niet wanneer de plannen al gereed zijn, maar ook als deze bedacht worden. Wat ik ook belangrijk vind, zijn onderwijs, vervoer, woningen en een gezonde omgeving.

De provincie moet geld stoppen in goed onderwijs waar iedereen gebruik van kan maken. Voor de jongere studenten die starten met studeren moeten er kansen zijn op doorgroeien of een baan in de regio. (Werkende)oudere studenten moeten in de regio bij- of omgeschoold kunnen worden.

Een goed, betaalbaar en gebruiksvriendelijk OV-netwerk. Voor jong en oud, voor stad en dorp. Gratis voor mensen die het niet kunnen betalen. Juist nu er veel eenzaamheid is en mensen digitaal werken & leren is een goed OV-netwerk belangrijk om elkaar in het echt te ontmoeten. Ook buiten kantoortijden, zodat je ook ’s avonds een terrasje kan pakken met je vrienden. Of van kunst, muziek en cultuur kan genieten.

Bouw op plekken waar vroeger al gebouwd is en niet op grond die nu natuur is. Denk aan de plek van een vertrekkend bedrijf. Nieuwe huizen zijn duurzaam, goed en betaalbaar. Bouw wijken waar bewoners in verbinding staan met de buurt, onderwijs, cultuur en ondernemers uit de regio. Verduurzaming moet voor iedereen betaalbaar zijn, vanuit de provincie moet er hiervoor geld bijgelegd worden zodat iedereen meekomt.

Maak minder nieuwe wegen maar gebruik de wegen die er nu liggen goed of op een andere manier. Bijvoorbeeld voor fietsers, openbaar vervoer of voor meer groene gebieden.

Een belangrijk thema voor de provincie is stikstof. Dan gaat het vaak direct over boeren. Deze boerenbedrijven moeten we niet verbieden, maar we moeten wel kijken naar de toekomst. Zo vind ik dat landbouwgrond moet bijdragen aan de biodiversiteit. Landbouwgrond die wel vrijkomt moeten we gebruiken voor natuur, ontspanning, of een mix hiervan. Goed voor het opvangen van water en tegengaan van extreme warmte. Daarom goed voor de bewoners van provincie Utrecht. Ik vind ook dat ontspannen in de natuur, zoals een natuurpark, gratis moet zijn en niet betaald.

Kortom een groen, sterk en sociaal Utrecht is waar ik mij voor inzet!

P.S. Vergeet ook niet je stem uit te brengen voor het Waterschap!